Margot Ende is, als algemeen directeur van Het Vergeten Kind, tot op het bot gemotiveerd te strijden voor kinderen in moeilijke thuissituaties. Door een partnerschap aan te gaan met het Kinderrechtencollectief staat zij sterker in deze strijd. Gezamenlijk verandering aanjagen, dat is wat ze wil. En dat gaat lukken, want zo is ze dan ook wel weer.

‘Het Vergeten Kind strijdt in Nederland voor kinderen die het thuis moeilijk hebben. De problemen beginnen vaak bij de ouders. Denk aan verslavingen, schulden, psychische problemen. Zo’n 100.000 kinderen krijgen daardoor niet de aandacht die ze nodig hebben. Het tekort aan aandacht uit zich vaak in moeilijk gedrag van het kind, wat eigenlijk een schreeuw om aandacht is. Ik vind het verdrietig als een kind zichzelf een probleemkind noemt, dan denk ik: ho even, jij bent niet het probleem! De problematiek van deze kinderen moet zichtbaar worden. Ze moeten zich gehoord en gezien voelen, zodat ze zich vandaaruit positief kunnen ontwikkelen. Een veilige en stabiele woonplek is hierbij essentieel.

Kind centraal

Bij ons staat aandacht voor het kind centraal. Dit maken we concreet door enerzijds kinderen tijdelijk uit hun moeilijke thuissituatie te halen, met vakanties en weekendjes weg. Hierdoor ervaren ze dat ze wél leuke kinderen zijn die vriendjes kunnen maken. Ze krijgen even een positieve boost. Anderzijds voeren we campagne, ‘de Week van Het Vergeten Kind’ is daar een goed voorbeeld van. Deze richt zich op het aanjagen van verandering in de jeugdzorg om zo meer continuïteit, stabiliteit en oprechte aandacht voor kinderen in lastige thuissituaties te creëren.

Heppie (t)Huis

Wij willen een stabiel en veilig thuis voor alle kinderen in Nederland. Met het Heppie (t)Huis laten we zien dat het anders kan. Deze woongroep staat in de wijk en wordt gerund door een vast team dat nauw samengewerkt met ouders en school. Hier doen we alles wat iedereen in de jeugdzorg graag zou willen doen, maar door financiën, procedures en risicomijdend gedrag niet doet. Met het Heppie (t)huis laten we zien dat het anders kan. Steeds meer partijen zijn geïnteresseerd. De samenwerking met de gemeente is hierin belangrijk, ze financieren ons en zien dat een dergelijke aanpak op den duur geld bespaart.

Kinderrechtencollectief

Om verandering aan te jagen heb je partners nodig, die vanuit hun eigen rol ondersteunen waar jij mee bezig bent. Zeker als je zoiets complex als de jeugdzorg wil veranderen. Hier hoort het Kinderrechtencollectief ook bij. Alles wat wij doen heeft met kinderrechten te maken. Zo hebben kinderen het recht op te groeien bij hun ouders, dat is in de kern van ons werk. We kunnen van elkaar leren en elkaar versterken, maar ook aanvullen. En als dat gebeurt uit verschillende perspectieven is dat alleen maar beter.

The Unforgettables

We laten graag de stem van het kind horen, die wordt te weinig gehoord. In plaats van over het kind gaat het altijd over geld en wie er verantwoordelijk is. Als je wilt dat kinderen niet vergeten worden moeten zij een echte stem krijgen. The Unforgettables is een groep jongeren die met jeugdzorg te maken hebben (gehad) en zich willen inzetten om het beter te maken voor de kinderen in de toekomst. Dit doen ze door verhalen te delen en mee te denken hoe het anders kan. Vaak zijn die verhalen aanleiding voor verder onderzoek. Zo combineren we cijfers met het persoonlijke verhaal van het kind.

Strijdbaar

Wat we niet willen is dat hulpverleners, die onder moeilijke omstandigheden werken en zich met hart en ziel inzetten, zich door onze acties niet gehoord of geholpen voelen. Wij willen juist helpen en strijden niet tegen hen, maar tegen het systeem. En tegen wat dat betekent voor deze kinderen. Hun verhalen motiveren ons tot het bot om door te strijden. We zien langzamerhand kleine pilots die heel hoopvol zijn, ik heb er dan ook een rotsvast vertrouwen in dat het ons gaat lukken het systeem te veranderen. Alleen al het feit dat Het Vergeten Kind er is en zo af en toe zijn mond open trekt, vanuit het belang van deze kinderen, is waardevol. Ze staan niet alleen in de strijd.’